W II połowie XX wieku Muzeum Ziemi Lubuskiej z Zielonej Góry postanowiły otworzyć dział etnograficzny. Po pertraktacjach i uzgodnieniach ze zwierzchnikami, w 1972 roku zapada decyzja o utworzeniu skansenu. Od tego momentu na terenie Ochli – dzisiejszej dzielnicy Zielnej Góry, powstaje, położony na 13 ha park budownictwa ludowego. Jeśli nigdy nie byleś w skansenie to jest to miejsce, które Cię zauroczy.
Zwiedzanie
Skansen jest czynny codziennie od godziny 11.00 do 17.00. planując w nim wizytę warto brać pod uwagę warunki pogodowe, ponieważ większość obiektów zwiedzamy jedynie z zewnątrz. Do niektórych możemy wejść i to jedynie do przedsionka. Cena biletu – nieograniczony czasowo – to 10 złotych.
Podczas zwiedzania warto skorzystać z darmowego przewodnika audio znajdującego się na stronie ohla.me. Na obiektach znajdują się niebieskie tabliczki z numerami do odsłuchania.
Na terenie skansenu znajduje się 80 obiektów, od zabudowy mieszkalnej, gospodarczej, inwentarskiej po kapliczki, dzwonnice czy gołębniki. Obiekty porozrzucane po całym terenie trzymają się pewnego klucza. Aby zachęcić Was do odwiedzenia tego miejsca przedstawię wybrane elementy, z zaznaczeniem 5 rejonów, z których sprowadzono budynki, a dotyczy to przede wszystkim Łużyc, Dolnego Śląska i Wielkopolski.
OBIEKTY BUDOWNICTWA WSCHODNIO – ŁUŻYCKIEGO
Chałupa ze wsi Jędrzychowice wraz z częścią gospodarczą pochodzi z XVIII wieku. Zbudowana z drewna, pokryta dwuspadowym dachem pokrytym strzechą ze słomy żytniej. Z zewnątrz charakterystyczne są małe, dwuskrzydłowe okienka ze stałym słupkiem na środku. Wnętrze jest charakterystyczne dla tradycyjnej ludności łużyckiej.
Drewniany stół z1774 roku, na nim urządzenie do ciecia tytoniu.
Dostrzec też można ubrania noszone na co dzień w Łużycach. Cechą charakterystyczną jest błękitny kolor i rozłożyste czepce noszone jedynie od święta. Proste, stylowe meble i biało – niebieskie naczynia, to kolejny wyznacznik Łużyczan.
Przy kolejnej zabudowie z tego terenu znajduje się kurnik, datowany na 1799 rok, z charakterystycznym, dużym oknem.
Przy tej zagrodzie znajduje się również stodoła szachulcowa a w niej ekspozycja powozów używanych do transportu i komunikacji społecznej.
Na uwagę zasługuje wielkopolski karawan z początku XX wieku i również w kolorze czarnym powózka – uroczysty orszak weselny.
OBIEKTY BUDOWNICTWA ZACHODNIO – WIELKOPOLSKIEGO.
Kiedy zakładano skansen, pierwszym zabytkowym obiektem sprowadzonym w to miejsce, była chałupa chłopska ze wsi Potrzebowo z 1675 roku. Ustawiona frontem do drogi składa się z dwóch części, mieszkalnej drewnianej i nowszej glinianej.
Cała chałupa ustawiona jest na kamienno – ceglanej podmurówce. W starszej części domu zachowała się belka stropowa z datą 1675 r. Wnętrze to jedna izba z drewnianym kufrem (1751), malowanymi na szkle wizerunkami świętych, wiszącym pod sufitem elementem zdobniczym, tak zwanym „pająkiem”. W nowszej części wydzielono kuchnię, komórkę i sień.
Zagroda ze wsi Korbielowo to przykład zamożnego gospodarstwa wiejskiego z połowy XIX wieku. W jego skład wchodzi chałupa ( 1808), stajnia, obora, stodoła (1808), spichlerz i studnia z żurawiem. Chałupa to budynek wielopokoleniowy. Osobne pomieszczenie mieli gospodarze, osobne ich rodzice, tak zwane „dożywocie” lub „dostatek”.
W takiej chacie znajdowała się jeszcze jedna izba dla panienki na wydaniu. W oknie stawiano pelargonię, co było znakiem, że w domu jest panna na wydaniu. Na podwórzu oprócz studni, odnaleźć można urządzenie, tak zwany kierat, które przy pomocy zwierząt pociągowych wprawiało w ruch maszyny gospodarcze, takie jak śrutownik czy sieczkarnie.
OBIEKTY BUDOWNICTWA ŚRODKOWO – LUBELSKIEGO
W XVIII wieku we wsi Budachów stała niewielka winiarnia. Stanowiła ona czasowe mieszkanie ogrodnika pilnującego winnic. Dzisiaj na parterze wyeksponowane są urządzenia do produkcji wina – młynki, śrubowa prasa z 1830 roku, gliniane naczynia czy wielkie dębowe beczki. Obok wieży usytuowana jest piwniczka, gdzie w glinianych i szklanych butelkach leżakowały winne trunki.
OBIEKTY BUDOWNICTWA DOLNOŚLĄSKIEGO
Skupione w skansenie obiekty z tego terenu to przede wszystkim zabudowania gospodarcze: spichlerz z XVIII wieku, stodoła XIX , a także dzwonnica, wiatrak i gołębniki.
OBIEKTY BUDOWNICTWA Z BUKOWINY RUMUŃSKIEJ
Niewielka chałupka, wybudowana z belek sosnowych, z końca XVIII wieku ze wsi Jędrzychowiczki złożona jest z części mieszkalnej i dwóch pomieszczeń gospodarczych. W izbie znajdują się przedmioty codziennego użytku charakterystyczne dla reemigrantów z Bukowiny Rumuńskiej. Żywe kolory, geometryczne kształty na tkaninach to ich znak rozpoznawczy.
Przedstawiłam zaledwie maleńki wycinek tego co można zobaczyć w Muzeum Etnograficznym w Zielonej Górze -Ochla. Ile spędzimy tu czasu? Zależy od naszego zainteresowania. Dodatkowo dla dici przygotowano szlak urozmaicony ukrytymi zagadkami. Wszelkie informacje uzyskać można w kasie czyli budynku Rybojad.